Najmądrzejsze rasy psów

„Mój pies jest głupi” – często słyszę to stwierdzenie od właścicieli psów. W łagodniejszej wersji brzmi ono: „mój pies nie jest najostrzejszą kredką w piórniku” (tu pozdrowienia dla pewnej buldożki ). Jak się okazało buldożka nauczyła się podstawowych komend! Co więcej zdołaliśmy pokonać jej lęk separacyjny.

Jadzia i Franek

Czy to znaczy, że każdego psa da się wyszkolić? Czy każdego psa da się przystosować do życia wśród ludzi, w wielkim mieście?
W zasadzie każdego psa da się nauczyć podstawowych komend, jednak są rasy którym nauka nowych zachowań przychodzi z łatwością, są też takie psy, które uczą się powoli i mniej chętnie. Oczywiście to, że kupimy psa rasy uznawanej za inteligentną nie oznacza, że pies automatycznie będzie nas słuchał  psy, które wykazują wysoką inteligencję potrafią nieźle kombinować i to w kierunku, który nie zawsze będzie odpowiadał właścicielowi.

Pierwsza dziesiątka najinteligentniejszych ras psów według Stanley`a Corena:
1. Border collie
2. Pudel duży
3. Owczarek niemiecki
4. Golden retriver
5. Doberman
6. Owczarek szetlandzki
7. Labrador retriver
8. Papillon (spaniel kontynentalny)
9. Rottweiler
10. Australian Cattle Dog

Twojego psa nie ma liście? Nie przejmuj się, owczarek belgijski malinois jest dopiero na 22 miejscu, a wspomniany wyżej buldog francuski – na 58 miejscu.

Vuko

Cała tabela liczy 110 ras psów, które zostały uszeregowane pod względem zdolności do pracy i posłuszeństwa. W jej tworzenie zaangażowało się 199 sędziów prób pracy w USA i Kanadzie (ponad połowa środowiska).
Analizując tabelę możemy zauważyć, że psy pasterskie, zaganiające oraz aportery są najłatwiejsze w szkoleniu, natomiast psy gończe wypadają najgorzej.
Dzieje się tak dlatego, że uwagę tych ras łatwo rozproszyć, a jednocześnie są one genetycznie zaprogramowane do wykonywania określonych działań przy małym udziale człowieka.
Z kolei psy pasterskie od samego początku musiały ściśle współpracować z człowiekiem, bacznie go obserwując, ten rodzaj pracy sprawił, że psy chętnie się podporządkowują.

Dikon

Dobrym przykładem obrazującym jak pochodzenie rasy wpływa na nią do dzisiaj są beagle, które ze względu na swój słodki wygląd stały się bardzo popularną rasą. Mało który właściciel doczytał, że beagle należą do grupy psów gończych, że uczestniczyły w polowaniach na lisy i zające. Te informacje sugerują, że beagle mogą być skore do pogoni za leśną zwierzyną, a odwołanie psa od pogoni za sarną lub zającem to wyższa szkoła jazdy. Tak jak napisałam wyżej, psy gończe w dużej mierze pracują samodzielnie, bez udziału człowieka, dlatego są mniej nastawione na swojego właściciela i niekoniecznie będą mistrzami posłuszeństwa. Psy tej rasy potrzebują dużo ruchu – spacer dookoła bloku z pewnością im nie wystarczy.
Żeby była jasność – nie mam nic przeciwko beaglom  jednak uważam, że decyzja o ich zakupie powinna być dogłębnie przemyślana.

Z pewnością właściciel rasy uznanej za mniej inteligentną lub po prostu mniej nastawioną na kontakt z człowiekiem musi wykazać się dużą dozą cierpliwości i samozaparcia, by wyszkolić swojego psa. Nie znaczy to, że jest on na straconej pozycji, gdyż z każdym psem można, a nawet trzeba pracować. W końcu nie liczy się cel, a drogą jaką przebywamy dążąc do niego.